Με πόνο ψυχής διάβασα την είδηση ότι κλείνει το ιστορικό Ελληνικό προξενείο της Φιλιππούπολης.
Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου και η καρδιά μου πάγωσε!
Αλήθεια πως είναι δυνατόν με τόσο κυνικό τρόπο να ξηλώνεται από την Φιλιππούπολη η οποία έχει τόσες αναφορές στον ελληνικό πολιτισμό και που σφυρηλάτησε την μακραίωνη ιστορία της συνεργασίας Ελλήνων και Βουλγάρων, ένα σημείο αναφοράς που το κτήριο από μόνο του αποπνέει.
Όλοι γνωρίζουμε και εγώ προσωπικά που γεννήθηκα στην Φιλιππούπολη και έπαιξα στα σοκάκια της ότι με ιστορία 6.000 ετών, η Φιλιππούπολη είναι μία από τις αρχαιότερες κατοικημένες πόλεις της ευρωπαϊκής ηπείρου (θεωρείται πιο παλιά από την Αθήνα και τη Ρώμη) και αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό κεφάλαιο στη βαλκανική ιστορία - και όχι μόνο.
Σε μας τους Έλληνες, η αναφορά της Φιλιππούπολης φέρνει στον νου τη μεγάλη προσφορά των Ελλήνων ομογενών ΚΑΤΟΙΚΩΝ της περιοχής (Γεώργιος Ζαφείρης, Γρηγόρης Μαρασλής, Νικόλαος Ζαφείρης), καθώς η παρουσία του ελληνικού στοιχείου ήταν έντονη στις οικονομικές, κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες της πόλης μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.
Παράλληλα αποτελεί σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης σε εποχές ιστορικής ακμής όπου ζούσαν επί αιώνες Βούλγαροι, Έλληνες, Αρμένιοι, Τούρκοι, Εβραίοι κ.α.
Εμείς απόγονοι των παιδιών του εμφυλίου που γεννηθήκαμε στην Φιλιππούπολη και που αντικρίζαμε τα βουνά της Ροδόπης, ξέραμε πως πίσω από αυτά βρισκόταν η πατρίδα που μας έδιωξε.
Παράλληλα στα σοκάκια της παλιάς Φιλιππούπολης περπατούσαμε στα ερείπια της αρχαίας Ευμολπιάδας που αργότερα την ονόμασε Φιλιππούπολη ο Φίλιππος Β΄ βασιλιάς των Μακεδόνων και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η πόλη των τριών λόφων το γνωστό ρωμαϊκό Trimontium πέρασε στα χέρια των Οθωμανών αλλά δεν σβήστηκαν τα σημάδια της ιστορίας της πρωτεύουσας της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Θράκης όπως το Εθνογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται στο αρχοντικό του Ελληνα έμπορου Αργύρη Κουγιουμτζόγλου - ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα της παλιάς πόλης που κατασκευάστηκε το 1847.
Στην περιοχή της παλιάς πόλης πηγαίναμε παιδιά στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (είναι ο αρχαιότερος ναός της πόλης, εικάζεται ότι θεμελιώθηκε το 337 μ.Χ.), την αρμένικη εκκλησία Sveti Kevork (ανοικοδομήθηκε το 1828 πάνω στα θεμέλια ναού του 12ου αιώνα), και την εκκλησία της Αγίας Κυριακής (περιέχει αξιόλογες αγιογραφίες του 18ου αιώνα).
Σήμερα η Φιλιππούπολη όπως και τα τελευταία είκοσι χρόνια φιλοξενεί χιλιάδες φοιτητές από την Ελλάδα, δεκάδες ελληνικές επιχειρήσεις και αναπτύσσει συνεχώς εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις με την ελληνική Θράκη η οποία με το άνοιγμα των συνόρων στην Νυμφαία (Makaza) έφερε τις δύο περιοχές και τους δύο λαούς ΑΚΟΜΑ πιο κοντά.
Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό και επωφελές αλλά και κύριος λόγος για να μείνει ανοιχτό ένα ιστορικό προξενείο που φιλοξενείται σε ένα επίσης ιστορικό κτήριο.
Το ΓΕΝΙΚΟ προξενείο της Ελλάδας στην Φιλιππούπολη είναι σημαντικό τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Βουλγαρία. Αν κλείσει είναι σαν να θέλει η ελληνική κυβέρνηση να υποβαθμίσει τον ρόλο της συνεργασίας την οποία αντίστοιχα για την Βουλγαρία επιτελεί το ΓΕΝΙΚΟ προξενείο της στην Θεσσαλονίκη.
Η ακτίνα δράσης και προσφοράς του είναι μεγάλη και αγκαλιάζει από την περιοχή της Φιλιππούπολης μέχρι τον Πύργο (Burgas), την Αγχίαλο, την Μεσημβρία, την Βάρνα.
Σήμερα που η Ευρώπη διαμοιράζει τα ιμάτιά της πρέπει τουλάχιστον να μην υποτιμήσουμε την συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών της ΝΑ Ευρώπης.
Τα προξενεία και οι κάθε είδους υπηρεσίες που σκοπό έχουν στην διεύρυνση της συνεργασίας των λαών μας, θα πρέπει όχι απλά να είναι ανοιχτά αλλά και δημιουργικά.
Η πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη εκτός του ότι αμβλύνει τις διαφορές, ταυτόχρονα ενισχύει και την ιστορική διαδρομή μέσα από την οποία πορεύτηκαν οι λαοί της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, έξω και μακριά από δογματισμούς, εθνικισμούς, εκκαθαρίσεις πληθυσμών και εμμονές άμυαλων ηγετών που σώνει και καλά προτιμούσαν το παραπέτασμα των συνόρων και όχι την δημιουργική οδό της συνεργασίας και της προκοπής.
Ελπίζω να επικρατήσει η λογική ειδικά μιας προοδευτικής κυβέρνησης και να μείνει ΤΕΛΙΚΑ ανοιχτό το ελληνικό προξενείο της Φιλιππούπολης, το οποίο σηματοδοτεί μια ακόμη μεγαλύτερη προοπτική για την ελληνοβουλγαρική φιλία και την στήριξη των Ελλήνων που επέλεξαν να ζουν και να δημιουργούν στην φιλόξενη γη της Θράκης!
Dr Ηλίας Ιωαννάκης
Διευθυντής Μουσικού Σχολείου Κομοτηνής,
Πρώην Δήμαρχος Μαρωνείας - Σαπών
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!