Καταγγέλλουν λογοκρισία σε ...γιορτή νηπιαγωγείου στην Δράμα από εθνικιστές και ομοφοβικούς γονείς

Ο Δραμινός δημοσιογράφος Σπύρος Λάτσας βρήκε και δημοσίευσε το κείμενο που "αναστάτωσε" εθνικιστικούς κύκλους της Δράμας με αποτέλεσμα να μην παρουσιαστεί στην γιορτή νηπιαγωγείου της πόλης στο πλαίσιο του εορτασμού για την 25η Μαρτίου

Είθισται τα σχολεία όλων των βαθμίδων να διοργανώνουν εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Τραγούδια, ποιήματα, προβολές και σκετσάκια γεμίζουν το πρόγραμμα των γιορτών. Όπως κάθε χρόνο λοιπόν, έτσι και φέτος, νηπιαγωγείο της Δράμας ετοίμασε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο για την γιορτή της 25ης Μαρτίου.

Όπως αναφέρει το left.gr, η νηπιαγωγός μοίρασε το κομμάτια του έργου στα παιδιά ώστε αυτά να τα διαβάσουν και να προετοιμαστούν για τις πρόβες. Μία από τις μητέρες των παιδιών, όταν είδε το κομμάτι του παιδιού της εξερράγη. Το παρακάτω κείμενο που «αναστάτωσε» την μητέρα, αναρτήθηκε στο facebook και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είχε περίπου 300 κοινοποιήσεις, οι οποίες συνοδεύονταν από αφορισμούς, εθνικιστικά παραληρήματα και πατριωτικές κορώνες.

Η γυναίκα που ανάρτησε το κείμενο, αστυνομικός στο επάγγελμα, αναρωτήθηκε μέσω της σελίδας της:«Είναι ρε παιδιά δυνατόν η Ελληνική σημαία να θυμίζει το ουράνιο τόξο σαν την LGBT κοινότητα;»!

Σύμφωνα με τον Δραμινό δημοσιογράφο, Σπύρο Λάτσα υπήρξαν αντιδράσεις από αρκετούς/ες Δραμινούς/ες με αποτέλεσμα η «καταγγελία» της αγανακτισμένης μητέρας να φτάσει μέχρι την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού.

Ο κ. Λάτσας στην ανάρτηση του αναφέρει τα εξής:

«…στο σκετς λοιπόν αυτό όπως θα διαπιστώσετε από την συνολική ανάρτηση… τα παιδιά βλέπουν με τα δικά τους τα μάτια… πως θα μπορούσε να είναι η σημαία της Χώρας τους… και με την βοήθεια πάντα της «Ελλάδας» του «Ήλιου» και της «Υφάντρας»… πρόσωπα που συμμετείχαν στο σκετς… καταλήγουν στην ένδοξη Ελληνική σημαία…

Δεν θα σχολιάσω πως η αποσπασματική ανάρτηση δεν κάνει λόγο πως ένα παιδάκι… την έβλεπε «πράσινη… σαν τα δένδρα τα βουνά… σαν τα χόρτα στο λιβάδι και τα φύλλα στη μουριά»…

Δεν θα σχολιάσω επίσης πως ένα άλλο παιδάκι (πάντα στο σκετσάκι…) την έβλεπε… « Κόκκινη σαν τα ρόδια στη Ροδιά… σαν τα κόκκινα κεράσια και τα μήλα στη μηλιά»…

Πολύ δε περισσότερο δεν θα σχολιάσω πως ένα άλλο παιδάκι την έβλεπε «Μπλε… σαν το κύμα στα βαθιά και σαν τα ουρανού το χρώμα όταν έχει ξαστεριά»…

Ούτε φυσικά το επόμενο στο σκετς που την έβλεπε… «κίτρινη σαν το στάχυ και το χρώμα του καλοκαιριού… κίτρινη σαν το χρυσάφι… σαν μαλάκια του μωρού»…

Το αποσπασματικό κομμάτι… παρέπεμπε σε Gay Pride… και σε εκπαιδευτικούς… ή σε πολιτικές ηγεσίες… που «τα ξηλώνουν όλα» και … «μας οδηγούν αλλού»… καθώς και ένα σωρό άλλες ηλιθιότητες που γράφτηκαν…

Και τις χαρακτηρίζω έτσι… γιατί δεν μπήκε κανείς στον κόπο να ψάξει και να δει τι ακριβώς έχει γίνει… παρά από «υπερευαισθησία» ορισμένοι και από βλακεία κάποιοι άλλοι δημιούργησαν ολόκληρο θέμα… σπιλώνοντας το Σχολείο… την εκπαιδευτικό… αλλά και τις οικογένειες των παιδιών που θα συμμετείχαν στο σκετσάκι αυτό… που τελικά δεν θα γίνει…»

Αυτούσιο το κείμενο που δεν θα παρουσιαστεί στη γιορτή του σχολείου:

ΠΡΟΣΩΠΑ

Ήλιος

Ελλάδα

Υφάντρα

Έλληνες

Ελληνοπούλες

ΣΤΟΛΕΣ

Ήλιος: Βλ. Η Ελλάδα και το Περιστέρι.

Ελλάδα: Βλ. Η Ελλάδα και το Περιστέρι. •

Υφάντρα: Μακριά φούστα υφαντή, πουκάμισο με φαρδιά

μανίκια, ποδιά κεντημένη και στο κεφάλι μαντίλι.

Έλληνες: Τσολιάδες.

Ελληνοπούλες: Αμαλίες.

ΣΚΗΝΗ 1η

Η Ελλάδα κάθεται σ’ ένα βραχάκι προβληματισμένη.

Ο Ήλιος την κοιτά περίεργα από τη θέση του.

(Ήλιος)

Ποια είσαι, όμορφη κυρά;

Τι θες εδώ στην ερημιά;

Μέρες και μέρες σε κοιτώ

κι είσαι θλιμμένη, εγώ θαρρώ.

(Ελλάδα)

Η Ελλάδα είμαι Ήλιε μου,

η Ελλάδα η ξακουσμένη!

Εγώ που φώτα έδωσα

σ’ όλη την οικουμένη.

Βλέπεις εσύ από ψηλά

τι κάνουν τα παιδιά μου.

Τα’ ακούω που μαλώνουνε

και σκίζεται η καρδιά μου.

Θέλουν να φτιάξουν σύμβολο

Ελληνική Σημαία,

μα διαφωνούν στα χρώματα

σε κάθε τους παρέα.

ΣΚΗΝΗ 2η

(Ακούγονται φωνές και μπαίνουν μέσα Έλληνες και Ελληνοπούλες. Κρατούν σημαίες σε διάφορα χρώματα.)

(1ος Έλληνας) (Κρατά πράσινη σημαία)

Πράσινη σημαία θέλω,

σαν τα δέντρα, τα βουνά,

σαν τα χόρτα στο λιβάδι

και τα φύλλα στη μουριά.

(2ος Έλληνας) (Κρατά κόκκινη σημαία.)

Κόκκινη σημαία θέλω,

σαν τα ρόδα στη ροδιά,

σαν τα κόκκινα κεράσια

και τα μήλα στη μηλιά.

(3ος Έλληνας )(Κρατά μπλε σημαία.)

Μπλε να είναι η σημαία,

σαν το κύμα στα βαθιά

και σαν τ’ ουρανού το χρώμα

όταν έχει ξαστεριά.

(1η Ελληνοπούλα) (Κρατά κίτρινη σημαία.)

Κίτρινη όμοια με το στάχυ,

χρώμα του καλοκαιριού,

κίτρινη σαν το χρυσάφι

σαν μαλλάκια του μωρού.

(2η Ελληνοπούλα) (Κρατά σημαία με ρίγες διάφορα χρώματα.)

Άσπρη, κόκκινη, γαλάζια

πράσινη και κοραλλί,

σαν ουράνιο τόξο να ‘ναι

η Σημαία η ελληνική.

(Ελλάδα)

Μη μαλώνετε, παιδιά μου,

σταματήστε τις φωνές.

Αχ, βουίζουνε τ’ αυτιά μου,

πάψτε τις υπερβολές.

Εσύ, Ήλιε μου, τι λες;

(Ήλιος)

Σαν κοιτάζω την Ελλάδα

κάθε μέρα από ψηλά,

δύο χρώματα χορεύουν

στη δική μου τη ματιά.

Το ολόλευκο το χιόνι

πάνω στα ψηλά βουνά

και το όμορφο γαλάζιο

απ’ το κύμα στ’ ανοιχτά.

ΣΚΗΝΗ 3η

(Μπαίνει η ελληνίδα υφάντρα.)

(Υφάντρα)

θα υφάνω εγώ, κυρά μου,

με τα χρώματα αυτά

μια σημαία λευκή, γαλάζια

να τη δουν και τα παιδιά.

(Έλληνες)

Φέρτη γρήγορα, υφάντρα!

Όλοι μαζί

Να διαλέξουμε σωστά!

(Φεύγει η υφάντρα.)

(Ήλιος)

Για να έρθει η παρέα,

μπείτε όλοι στη σειρά

και διαλέξτε μια Σημαία

που το χρώμα να θυμίζει

την Ελλάδα τη γλυκιά.

Στο Αιγαίο ν’ ανεμίζει

με Νοτιά και με Βοριά!

(Έρχεται η υφάντρα και κάθεται στη μέση σηκώνοντας ψηλά την Ελληνική Σημαία.)

(Όλοι μαζί)

Ω! Τι όμορφη σημαία!

Μα τι χρώματα σπουδαία!

Χρώματα ελληνικά

απ’ τη θάλασσα βγαλμένα

κι απ’ τα χιόνια στα βουνά!

Ηρεμούν και ξεκουράζουν

τη βαριά μου τη ματιά,

είναι, λέω, και τα δύο

χρώματα Ελληνικά!

(Ελλάδα)

Να φωνάξουμε μια φίλη

που γνωρίζει απ’ αυτά

Κι όλοι σαν καλοί πια φίλοι

θα τα βρούμε φιλικά

Ζήτω η Ελληνική Σημαία!

Ας της βάλουμε Σταυρό

και ας είναι πια για όλους

σύμβολό μας ιερό!

(Τραγούδι)

Γαλανή-γαλανή και ωραία,

είσαι εσύ των Ελλήνων Σημαία!

Στον αέρα διπλώνεις ψηλά

κι η καρδούλα μου πόσο χτυπά!

Φύσα-φύσα, γλυκό αεράκι.

τη σημαία μας πέτα ψηλά

κει π’ αστράφτουνε μάτια Ελλήνων,

κει π’ αστράφτει των Ελλήνων η ματιά!

ΤΕΛΟΣ

#