Κάθε φορά που κάνεις πολιτικό ή κοινωνικό αγώνα, πρέπει να ορίζεις από την αρχή την θέση σου, αν δηλαδή είσαι μισθωμένο εκτελεστικό όργανο ή αυτόνομος ρομαντικός εθελοντής.
Σε κάθε συλλογικό αγώνα, υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις. Οι πρώτοι παλεύουν λόγω μεροκάματου και οι δεύτεροι για κάτι που πιστεύουν. Και το μεροκάματο και τα πιστεύω έχουν την δική τους αξία και πλαισιώνονται από ικανά επιχειρήματα. Είναι συνεπώς θέμα επιλογών. Η πληρώνεσαι ή λαμβάνεις ηθική ικανοποίηση.
Στην δεύτερη περίπτωση μην περιμένεις εκ των υστέρων να αναγνωρίσει κάποιος την συνεισφορά σου διότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδεμία εθελοντική προσφορά αναγνωρίζεται, καθώς σχέση με το ταμείο έχουν μόνο οι μισθωμένοι. Αλλωστε και μετά την θετική έκβαση του αγώνα, πάντα και με την δική σου συνεισφορά, όλοι θα έχουν πολλά για να ασχοληθούν εκτός από το να αναγνωρίσουν την δική σου, ίσως κρίσιμη προσφορά, χάρη και στην οποία ίσως βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις καθώς όποιος πριν ήταν "πολύτιμος" μετά γίνεται "βάρος".
Συνεπώς ο εθελοντής είναι καλό να παραμένει εθελοντής διότι σε άλλη περίπτωση ακυρώνει όλη την προηγούμενη αξία του. Και εάν θέλει να αξιοποιήσει την υποδομή που με τόσες θυσίες για τόσα χρόνια έχτισε, το καλύτερο θα είναι να απευθυνθεί αλλού καθώς εθελοντισμός και επαγγελματισμός είναι καλό να μη μπλέκονται μεταξύ τους. Ιδιαίτερα όταν η πλευρά που καρπώθηκε την όποια υπεραξία των δικών σου προσπαθειών και θυσιών, προσπαθεί να σου δείξει με κάθε τρόπο ότι "είσαι ένας σαν τους άλλους".
Οδηγίες για κάθε φιλόδοξο αγωνιζόμενο, είτε σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς αγώνες, είτε σε ...εκλογικές περιόδους. Κοινώς: μακριά κι αγαπημένοι.
https://www.facebook.com/bouzaras.old.profile/posts/10203869868216403
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!