Όπως έγινε γνωστό, το πτώμα της/του Δημήτρη ταυτοποιήθηκε και επιβεβαιώθηκε ο θάνατός της που επήλθε μετά από τροχαίο ατύχημα και εγκατάλειψη. Η επιδραστική της ιστορία όμως δεν πρέπει να μείνει στη μνήμη μας με τις ρομαντικοποιημένες αφηγήσεις γύρω από την συστημική βία, την τρανσφοβία, την κακοποίηση και την ψυχική ασθένεια. Οφείλουμε όλες-οι-α μας να φροντίσουμε η ιστορία αυτή να αναδειχθεί ως ένας ακόμα αγώνας ορατότητας και προστασίας των πιο αόρατων ατόμων και ομάδων, καθώς και κριτικού, διαθεματικού αναστοχασμού.
Ως επιστημονικός φορέας που εξειδικεύεται στην ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και την καταπολέμηση του στίγματος, ζητούμε την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και την απόδοση ευθυνών κάθε είδους -ποινικών, διοικητικών, δεοντολογικών.
Συγκεκριμένα χρειάζεται να δοθούν απαντήσεις σε σχέση με:
- Την μεταχείρισή της από τις κοινωνικές υπηρεσίες της Λέσβου, και τις συνθήκες νοσηλείας της στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης, στο οποίο αρχικά νοσηλεύτηκε, και το Δρομοκαΐτειο, στο οποίο κατέληξε και παρέμεινε μέχρι να δραπετεύσει. Ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικής στήριξης γνωρίζουμε καλά ότι οι συνθήκες νοσηλείας σε πολλές ψυχιατρικές κλινικές της χώρας είναι συχνά άθλιες, ενώ οι ακούσιες νοσηλείες συνοδεύονται πολύ συχνά από ακραία κακομεταχείριση, μηχανικές καθηλώσεις και απάνθρωπες συνθήκες. Ειδικά τα ΛΟΑΤΚΙ+ και ακόμα περισσότερο τα τρανς άτομα, λόγω της ακραίας παθολογιοποίησης της ταυτότητάς τους, έχουν πολλάκις πέσει θύματα ετεροπροσδιορισμού, κακών πρακτικών και εξευτελιστικής συμπεριφοράς. Η/ο Δημήτρη(ς) είχε βιώσει άλλωστε πολλά από τα παραπάνω στην ζωή της. Υπογραμμίζουμε ότι σε αυτή την υπόθεση αναδείχθηκε ξεχωριστά και το στίγμα απέναντι στην ψυχική ασθένεια. Η/ο Δημήτρη(ς), σύμφωνα με περιγραφές ατόμων που την γνώριζαν, αντιμετώπιζε προκλήσεις ψυχικής υγείας. Το να αρνούμαστε ότι ένα άτομο μπορεί να χρίζει εξειδικευμένων ψυχ-ιατρικών υπηρεσιών, αποτελεί κι αυτό μια συνέπεια του στίγματος που συνοδεύουν τα θέματα ψυχικής υγείας. Ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι οι διαθέσιμοι πόροι για ουσιαστική στήριξη των ψυχικά πασχόντων/ατόμων σε κρίση εντός της κοινότητας. Συχνά η ακούσια νοσηλεία μπορεί να είναι μονόδρομος, λόγω των ελλείψεων σε πρωτοβάθμιες παρεμβάσεις. Αυτό όμως πρέπει επιτέλους να πάψει να αποτελεί ισοδύναμο του εξευτελισμού, της κακοποίησης και της απάνθρωπης μεταχείρισης που βιώνουν οι ασθενείς που οδηγούνται σε ακούσια νοσηλεία. Η συζήτηση στη χώρα για μια ουσιαστική ψυχιατρική μεταρρύθμιση με κοινοτική προσέγγιση δυστυχώς έχει υποδαυλιστεί ανά τα χρόνια, με σταθερά θύματα τους λήπτες-ριες των υπηρεσιών υγείας.
- Τις διοικητικές ή άλλες ευθύνες της Αστυνομίας και κάθε εμπλεκόμενου φορέα/τμήματος. Η καθυστέρηση στην έκδοση του σήματος εξαφάνισης, η καθυστέρηση της ταυτοποίησης, η δικογραφία και η στάση της Τροχαίας μετά το ατύχημα, τυχόν ευθύνες του Νοσοκομείου όπου έγινε η ιατροδικαστική εξέταση της/του Δημήτρη, είναι όλα ζητήματα που οι αρχές οφείλουν να απαντήσουν πλήρως, αποδίδοντας ευθύνες και κυρίως σεβασμό στο νεκρό άτομο το οποίο τόσοι άνθρωποι αναζητούσαν εθελοντικά για μέρες, ενώ εκείνο βρισκόταν ήδη στο νεκροτομείο και έπειτα θάφτηκε ως αγνώστων στοιχείων.
- Τις ποινικές ευθύνες που αφορούν το τροχαίο ατύχημα και τις διαδικασίες που ακολουθούνται για την απόδοση δικαιοσύνης για το ατύχημα και την εγκατάλειψη τραυματία.
Τονίζουμε ότι ο θάνατος της/του Δημήτρη είναι ένας θάνατος που με έναν τρόπο συμβολίζει όλη τη θεσμική βία και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν άτομα με τις ταυτότητες και τα βιώματά της. Ταυτόχρονα, κανένας θάνατος δεν -πρέπει να- θεωρείται αυτονόητος και δεδομένος, κανένας θάνατος δεν πρέπει να δικαιολογείται πριν καν έρθει.
Ως επιστημονικός φορέας ψυχικής υγείας, μετά την απόδοση του συντριπτικά μεγαλύτερου και ουσιαστικότερου μέρους της ευθύνης στους παραπάνω παράγοντες και φορείς, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη που μπορεί να κάνουν μεμονωμένα άτομα ή φορείς θέλοντας να προσφέρουν βοήθεια -κυρίως όταν σε αυτή τη βοήθεια εμπλέκονται άτομα με τις επιστημονικές τους ιδιότητες.
Στην περίπτωση της/του Δημήτρη, ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωση είχε δηλώσει εξαρχής ότι έχει εμπλακεί στην υπόθεση, με πρόθεση να βοηθήσει, με την ομάδα ψυχολόγων της. Αρχικά να πούμε ότι καμιά οργάνωση και παροχή που βασίζεται αμιγώς στον εθελοντικό και αλληλέγγυο χαρακτήρα των μελών της δεν είναι υποχρεωμένη να μπορεί να συνεισφέρει σε ανάλογες περιπτώσεις -τα συστημικά κενά οφείλει να τα καλύπτει το σύστημα. Παρ’ όλα αυτά, όταν επαγγελματίες ψυχικής υγείας, μέσω οργάνωσης που δραστηριοποιούνται, αποφασίζουν να κάνουν παρέμβαση σε περιστατικό διαχείρισης κρίσης υγείας, οφείλουν να ακολουθούν την δεοντολογία της επιστημονικής τους ιδιότητας. Η οργάνωση αυτή δεν ενημέρωσε ποτέ ότι σταματά την παρέμβασή της, αφήνοντας στο κοινό την εντύπωση ότι συνεχίζει να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την στήριξη της/του Δημήτρη μέσω εξειδικευμένων επιστημόνων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι φορείς ή άτομα με κατάλληλες γνώσεις και εμπειρία που θα μπορούσαν να έχουν συνδράμει για την καλύτερη αντιμετώπιση της/του Δημήτρη εντός της ψυχιατρικής κλινικής ή/και την ανακουφιστική της ψυχοκοινωνική στήριξη κατά την διάρκεια της νοσηλείας της, δεν είχαν τελικά την δυνατότητα να το πράξουν.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα άλλαζε την πορεία της Δημήτρη, αν θα είχε αποφευχθεί η διαφυγή της από την κλινική, αν θα είχε καλύτερη πορεία η υγεία της.
Αρνούμαστε να κάνουμε υποθετικά σενάρια και αποφασίζουμε να κρίνουμε πάντα ως θετικές τις προθέσεις συναδέλφων, αλλά και ακτιβιστ(ρι)ών, που επιθυμούν να συνεισφέρουν με αλληλεγγύη. Ταυτόχρονα, επικαλούμαστε τις βασικές ηθικές αρχές της επιστήμης μας, που ορίζουν πως όταν δεν γνωρίζουμε ένα πεδίο (π.χ. κρίση ψυχικά πάσχοντος ατόμου) δεν εμπλεκόμαστε σε αυτό, ή αν το γνωρίζουμε αλλά σταματά η δυνατότητά μας να συνδράμουμε, ενημερώνουμε ότι λήγει η εμπλοκή μας (εφόσον μάλιστα από δική μας πρωτοβουλία δημοσιοποιήσαμε ότι το αναλαμβάνουμε).
- Επαναλαμβάνουμε κλείνοντας ότι οι ευθύνες των αρχών είναι συντριπτικές και πρέπει να αποδοθούν στο ακέραιο.
- Ας είναι η υπόθεση αυτή του/της Δημήτρη μια αφορμή για αναστοχασμό και ανασυγκρότηση.
- Ας είναι άλλη μία υπόθεση άσκησης πίεσης σε ένα σύστημα που περιθωριοποιεί και σκοτώνει, άμεσα ή έμμεσα, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, τους ψυχικά πάσχοντες/πάσχουσες, τα οροθετικά άτομα, όλα εκείνα που θεωρούνται λιγότερο άξια να ζήσουν.
- Ζητάμε απαντήσεις για όλα τα παραπάνω γιατί η ζωή και ο θάνατος της/του Δημήτρη έχουν αξία.
- Και στο πρόσωπό της, όπως και στο πρόσωπο του Ζακ, και άλλων, η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα βλέπει όσα φοβάται, αλλά και όσα διεκδικεί.
Ας αποδοθεί η -επανορθωτική- δικαιοσύνη.
Υ.Γ.: ευχαριστούμε την Γραμμή Silver Alert για την πρωτοβουλία τους να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε ένα συνδράμουμε σε περίπτωση που η/ο Δημήτρη(ς) εντοπιζόταν ζωντανή. Παραμείναμε στην διάθεσή τους μέχρι την επιβεβαίωση του θανάτου της.
* Περιγραφή εικόνας: η/ο Δημήτρης φορώντας ένα μαργαριτένιο κολιέ και ένα ρόζ φόρεμα, με το πρόσωπο προφίλ στραμμένο και φωτισμένο από τον ήλιο.
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!