Κατά καιρούς, ορισμένα δασαρχεία (Πεντέλης, Χαλκίδας, Αλεξανδρούπολης κ.ά.) «επιστρατεύουν» τους κυνηγούς για να «ρυθμίσουν» δήθεν τον πληθυσμό των αγριογούρουνων. Αυτή η προσέγγιση δείχνει άγνοια και πνευματική οκνηρία. Πρόκειται περισσότερο για ρουσφέτι στους κυνηγούς, παρά για σοβαρή προσέγγιση στο πρόβλημα.
Σήμερα γνωρίζουμε πως το κυνήγι των αγριόχοιρων μπορεί να… αυξήσει τον πληθυσμό τους! Τα αγριογούρουνα ζουν σε μητριαρχικές ομάδες, στις οποίες αναπαράγεται μόνο η ανώτερη ιεραρχικά θηλυκή. Η γονιμότητα των ιεραρχικά κατώτερων ατόμων ελέγχεται από την έκκριση ορμονών της επικεφαλής της ομάδας. Εάν αυτή εκτελεστεί από κυνηγούς, απελευθερώνεται η γονιμότητα όλων των θηλυκών και ο πληθυσμός της ομάδας αυξάνει πολύ! Επίσης, όταν οι αγριόχοιροι πιέζονται από έντονο κυνήγι, αντιδρούν με αύξηση της γονιμότητάς τους - και ο πληθυσμός τους αυξάνει περισσότερο από ό,τι στις περιοχές όπου δεν κυνηγούνται!
Υπάρχουν επίσης τα «παθητικά μέτρα» αποστασιοποίησης των ανθρώπων από την άγρια ζωή (περιφράξεις, εκπαίδευση του κοινού, προσέλκυση των ζώων μακριά από τους οικισμούς κ.λπ.), που είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από τα «ενεργητικά» (τη θανάτωση των ζώων).
Οι πληθυσμοί των αγριόχοιρων έχουν αυξηθεί για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι πως εξέλιπαν οι φυσικοί τους εχθροί (λύκος, λύγκας, αγριόγατα, αλεπού κ.ά). Αυτό οφείλεται στην ανθρωπογενή δραστηριότητα (επέκταση των πόλεων, αλλαγή χρήσεων γης -κυρίως για την καλλιέργεια ζωοτροφών και τη βόσκηση ζώων-, κυνήγι κ.λπ.).
Ο δεύτερος είναι ότι στο παρελθόν «απελευθερώθηκαν» αγριόχοιροι από κυνηγετικούς συλλόγους, με σκοπό να «εμπλουτιστεί» με θηράματα η φύση. Αυτά τα ζώα διασταυρώθηκαν με οικόσιτους χοίρους και δημιούργησαν υβρίδια, που αποτελούν μεγάλο μέρος του σημερινού πληθυσμού των αγριόχοιρων. Γενικά οι ανεξέλεγκτες απελευθερώσεις θηραμάτων (άλλο ένα ρουσφέτι της πολιτείας στους κυνηγούς) προκαλούν μείζονα προβλήματα στη βιοποικιλότητα.
Η αύξηση του πληθυσμού των αγριογούρουνων προέκυψε από την ανθρώπινη δραστηριότητα και τις εχθροζωικές αντιλήψεις. Χρειάζεται να κοιτάξουμε έξω από το «κουτί» του σπισισμού, εάν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα.
Η διεθνής εμπειρία είναι πλούσια σε μη βίαιες πετυχημένες πρακτικές: Στη Βαρκελώνη, ο πληθυσμός των αγριογούρουνων μειώθηκε με εμβολιασμό. Στο Τέξας, αξιοποιήθηκαν αντισυλληπτικά που αναμείχθηκαν με την τροφή τους σε ειδικές ταΐστρες.
Τέλος, η έννοια του «υπερπληθυσμού» της άγριας ζωής πρέπει πάντοτε να πιστοποιείται από επιστήμονες. Οι αποξενωμένοι από τη φύση άνθρωποι τείνουμε να θεωρούμε «υπερπληθυσμό» κάθε εμφάνιση άγριας ζωής στο άμεσο περιβάλλον μας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πληθυσμού των λύκων στην Πάρνηθα, που χαρακτηρίστηκε συλλήβδην υπερβολικός από τα ΜΜΕ και τους τοπικούς άρχοντες, αν και δεν ξεπερνά τα… είκοσι πέντε άτομα!
Το ζήτημα του ελέγχου του πληθυσμού των αγριόχοιρων απασχολεί την κοινή γνώμη. Η προσέγγισή του όμως χρειάζεται γνώση και μια νέα, μη βίαιη προσέγγιση, αντίστοιχη στις περιβαλλοντικές και ηθικές απαιτήσεις της εποχής μας.
Γιώτα Τσιριμώκου και Νίκος Ράπτης
Εκπαιδευτικοί, στελέχη του Κόμματος για τα Ζώα
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!