Ένα γενικό συμπέρασμα, το οποίο μπορεί αβίαστα να εξαχθεί από αυτές τις διπλές εκλογές, είναι ότι η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση. Να είναι δηλαδή και με την «περικεφαλαία» και με το «καμηλαύκι». Να είναι και με τον ορθό λόγο και με τις μεσαιωνικές αντιλήψεις. Είναι όμως, μόνο νεοελληνικό φαινόμενο; Όχι; Είναι ένα γενικό φαινόμενο που εμφανίζεται κάθε φορά που ένα πολιτισμικό μοντέλο καταρρέει. Το είδαμε στην κατάρρευση των Πόλεων Κρατών, στο τέλος των Ελληνιστικών Βασιλέων, στην παρακμή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κ.ά..
Μπορεί λοιπόν, οι εκλογές να τελείωσαν και η Νέα Δημοκρατία να αναδείχτηκε πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,55 % και 158 βουλευτές, εξασφαλίζοντας αυτοδυναμία στη Βουλή, αλλά τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών και της χώρας παραμένουν άλυτα. Η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις στον οικονομικό, κοινωνικό και διπλωματικό τομέα. Προβλήματα τα οποία θα κρίνουν και τη βιωσιμότητά της.
Η νέα κυβέρνηση, αν δε θέλει να έχει την τύχη της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, θα πρέπει να εστιάσει σε μια επιτυχημένη βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει αξιοκρατία, αύξηση της απασχόλησης, οικονομική ασφάλεια των πολιτών, βελτίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, ενίσχυση των θεσμών της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου και κυρίως συνταγματική εξυγίανση του απαρχαιωμένου «δημοκρατικού» πολιτεύματος. Πρέπει επίσης, να προωθήσει την ψηφιακή μετάβαση και την πράσινη ανάπτυξη, να διευθετήσει το χρέος και να διαφυλάξει τα εθνικά συμφέροντα με ταυτόχρονη βελτίωση των σχέσεων με τους γείτονες και ειδικά με την Τουρκία. Ο αμοιβαίος σεβασμός και η συνεργασία των δύο χωρών είναι η βάση για σταθερότητα, εξασφάλιση πόρων και την επιτυχή έκβαση των προαναφερόμενων στόχων. Σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πολλά μπορούν να ειπωθούν και να παρερμηνευτούν κυρίως από αυτούς που δεν έχουν κάποια σχέση με τον ιστορικό χρόνο. Ωστόσο, θα κάνω απλά μια γενική αναφορά. Νομίζω ότι στη νέα γεωπολιτική ανακατάταξη και στον νέο πολυπολικό κόσμο που διαμορφώνεται, η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και το ήμισυ της Εγγύς Ανατολής θα μπορούσαν να έχουν σημαίνοντα ρόλο, αν οι πολιτικές που εφαρμόζονταν, ακολουθούσαν την πολιτική και γεωστρατηγική αντίληψη του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!