Ο Λέο ήταν ένα ντάξχουντ που έζησε στο Πάντσεβο της Σερβίας με την οικογένεια Ίλιτς για λιγότερο από δύο χρόνια. Ήταν ένα μικρό, χαρούμενο σκυλί που αγαπούσε τους ανθρώπους και οι άνθρωποι τον αγαπούσαν. Η μικρή Νικολίνα, ενώ έκανε πατίνια στο δρόμο της, δέχτηκε επίθεση από ένα μεγάλο σκυλί μπουλμαστίφ. Την έριξε στο έδαφος, της δάγκωσε το χέρι και άρχισε να την πετάει σαν κούκλα. Η γειτόνισσα που άκουσε την κραυγή της βγήκε τρέχοντας στο δρόμο, ακολουθούμενη από τον σκύλο της, τον Λέο, ο οποίος προσπάθησε γενναία να υπερασπιστεί το κορίτσι πιάνοντας το κατά πολύ μεγαλύτερο σκυλί από το πόδι.
Ο Bullmastiff άφησε τοτε το κοριτσάκι και άρχισε να τσακώνεται με τον μικρό Leo, προκαλώντας του σοβαρά τραύματα. Ο Λέο μεταφέρθηκε σε μια κτηνιατρική κλινική, αλλά δυστυχώς, πέθανε δύο μέρες αργότερα.
Οι πολίτες του Πάντσεβο θέλησαν να τιμήσουν στο ατρόμητο σκυλάκι διατηρώντας τη μνήμη του για πάντα. Με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Ljubimac, το 2015, ένα μνημείο του Λέο αποκαλύφθηκε στον Εθνικό Κήπο στο Pančevo, όπου άρεσε περισσότερο να πηγαίνει το μικρό σκυλάκι.
Στο μνημείο του είναι γραμμένο «Για όλους τους μικρούς ήρωες με μεγάλη καρδιά», και από πάνω βρίσκεται μια προτομή του μικρού Λέων, που παρακολουθεί προσεκτικά όλα τα παιδιά που παίζουν στο πάρκο και θυμίζει τα μεγάλα κατορθώματά των μικρών ηρώων...
Δημοσίευση του Γιώργου Στάμκου από την ομάδα
"Balkans Terra Incognita (and Beyond)"
https://www.facebook.com/groups/205194044052316
Στο νεκροταφείο Σπιτακσκι, ανάμεσα σε εκατοντάδες τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου -7 Δεκεμβρίου 1988- υπάρχει ένας χωρίς σταυρό, αστέρι η φωτογραφία. Το μνημείο έχει μόνο το όνομα: Zhuuzha.
Κατά τη διάρκεια ενός τρομερού σεισμού που σκότωσε 25.000 ανθρώπους, η Zhuuzha ένα συνηθισμένο σκυλάκι έκανε το αδύνατο. Έσωσε κοριτσάκι ενός έτους που κατέληξε μαζί της κάτω από τα χαλάσματα.
Τεσσερις μέρες (!) ο σκύλος ζέστανε το μωρό με τη ζεστασιά του και ίσως το τάισε με το γάλα του -πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι το παιδί επέζησε; Όταν οι διασώστες κανόνισαν στιγμές σιωπής για να ακούσουν ζωντανούς ανθρώπους κάτω από ένα σωρό από πέτρες και χώμα, η Zhuuzha φώναξε. Αλλά τα ζώα δεν ήταν προτεραιότητα, οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί...
Και τότε η Zhuuzha έκανε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν -δάγκωσε ελαφρώς το παιδί. Το κορίτσι έβαλε τα κλάματα και χάρη σε αυτό, ένα μωρό που κλαίει και ένα εξαντλημένο σκυλί βγήκαν έξω κάτω από τα χαλάσματα. Η Zhuuzha έζησε στην οικογένεια του Λάλα Σαριαν για άλλα 12 χρόνια. Και όταν πέθανε, οι συγγενείς του Λάλα την έθαψαν στο νεκροταφείο Σπιτακσκι ανάμεσα σε άλλους ανθρώπινους τάφους...
Όχι με τους κανόνες αλλά με την αξία...
Ηλίας Δαμίγος
Δημοσίευση του Ιωάννη Παναγιωτόπουλου από την ομάδα
"ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ 2025+ΑΡΧΑΙΑ ΣΟΦΙΑ"
https://www.facebook.com/groups/524027471629775
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!