Είναι απίστευτο τι ανακαλύπτει κανείς όταν συμβαίνουν γεγονότα και βγαίνουν λεπτομέρειες για πρωταγωνιστές που ούτε είχες φανταστεί. Αναφέρομαι στην Claudine Gay, την πρώην πρόεδρο του Harvard που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση μετά τις αποκαλύψεις για λογοκλοπή σε όλο το εύρος του (όποιου) ακαδημαϊκού της έργου.
Η έκταση της λογοκλοπής ήταν τεράστια, αν και ο καθένας φαντάζεται ότι αυτά γίνονται σε μεγάλο βαθμό σε όλα τα επίπεδα. Εξίσου όμως φαντάζεται ότι, όσο πιο ψηλό το επίπεδο του ιδρύματος, τόσο πιο ισχυρά τα αντίμετρα για την αποφυγή διορισμού ανίκανων ανθρώπων σε τέτοιες θέσεις. Αυτό που ανακάλυψα όμως ήταν ότι, ο διορισμός της Claudine δεν έγινε επειδή κατάφερε να κρύψει την ανεπάρκεια της, αλλά πιθανότατα εξαιτίας αυτής, γιατί τα κίνητρα ήταν μόνο πολιτικά.
Σταδιακά τέτοιοι οργανισμοί έχουν πολιτικοποιηθεί τόσο πολύ, που οι πολιτικές απόψεις των ενδιαφερομένων έγιναν το βασικό κριτήριο διορισμού τους - στη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο πιο woke είσαι τόσο πιο πιθανό να διοριστείς. Όμως το εξοργιστικό ήταν ότι η επιτροπή που διόρισε την Gay στην προεδρία πριν ένα χρόνο γνώριζε πολύ καλά την ανεπάρκεια της. Ήταν η πρόεδρος ενός Πανεπιστημιακού ιδρύματος (κορυφαίου) που δεν είχε εκδώσει ούτε ένα βιβλίο! Όχι μόνο αυτό, αλλά σε όλη την Ακαδημαϊκή της καριέρα δημοσίευσε μόνο 11 άρθρα! Δεν είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε Πρύτανη Ελληνικού Πανεπιστημίου με τέτοιες “επιδόσεις”.
Κι όμως, αυτό είναι το βιογραφικό που παρουσίασε σε όσους ζήτησε να την διορίσουν σαν πρόεδρο στο κορυφαίο Πανεπιστήμιο της Αμερικής. Τι μπορεί να σημαίνει για αυτά τα ιδρύματα ένας τέτοιος διορισμός όταν όλα αυτά δημοσιοποιούνται? Προφανώς σημαίνει ότι οδηγούνται στην πλήρη απαξίωση τους για τη χάρη των “κινημάτων” και των ιδεολογιών. Όμως, η πραγματική αλήθεια πάει πολύ βαθύτερα από αυτό.
Τα κινήματα και οι ιδεολογίες είναι το εργαλείο που έχουν οι έξυπνοι συνωμότες κάθε είδους ώστε να κατευθύνουν τους χρήσιμους ηλίθιους κάθε ιδεολογίας, ώστε να ανέλθουν αυτοί σε θέσεις εξουσίας που ούτε είχαν ποτέ καν φανταστεί - είτε λέγονται Claudine Gay, είτε Κασσελάκης, είτε χιλιάδες άλλοι.
Βλέπαμε τις προάλλες με τη Στέλλα μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση (τουλάχιστον στο σενάριο της), την οποία θυμήθηκα διαβάζοντας την ιστορία της Claudine Gay. Το The Doctor του **Robert Icke** που παίζεται στο Αμφι-θέατρο, είναι η συγκλονιστική ιστορία μιας πανάξιας επιστήμονα γεμάτη με γνώση και αρχές, που διοικεί ένα ίδρυμα για τη νόσο του Αλτσχάϊμερ που η ίδια ίδρυσε. Και δείχνει παραστατικά πως άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη δύναμη των ιδεολογιών και των κινημάτων καταφέρνουν, όχι μόνο να την εκδιώξουν από το ίδιο της το ίδρυμα και να πάρουν τη θέση της, αλλά και να την εξευτελίσουν ολοκληρωτικά.
Σκέφτηκα πόσες φορές βλέπουμε ξανά και ξανά το ίδιο έργο να παίζεται σε οργανισμούς, εταιρείες, και κοινότητες. Αντί να εφεύρουμε τρόπους να ενισχύσουμε την αξιοκρατία, να αναδείξουμε τους καλύτερους, να δώσουμε ευκαιρίες στους ικανότερους, οι “ξύπνιοι” του κόσμου μας έχουν εφεύρει τρόπους να αναδειχθούν οι μέτριοι - και αυτοί, ως “μετριότεροι όλων”, να βγουν στον αφρό. Το woke κίνημα προσπαθεί να προωθήσει την “ισότητα στο αποτέλεσμα” αντί να προωθήσει την ισότητα στην ευκαιρίες.
Ταυτόχρονα, πολεμούν όσους είναι απέναντι τους με ταμπέλες (“ακροδεξιός” είναι η πιο συνήθης): διαφωνείς μαζί μου; είσαι χουντικός, ακροδεξιός και Τραμπικός - ο “φίλος μου” ο Καρίπογλου θα συμφωνεί. Όποτε βλέπετε κάποιον να κριτικάρει άλλους ως “ακροδεξιούς” να υποπτεύεστε. Σοβαρός άνθρωπος δεν κριτικάρει με ταμπέλες, αλλά με επιχειρήματα. Την ώρα που βλέπετε ταμπέλα να φεύγετε.
Το μόνο που ενδιαφέρει τη woke (αριστερά τη λέμε στη χώρα μας) ιδεολογία, είναι να κάνει κάθε νέα γενιά να πιστέψει ότι είναι θύμα, ότι δεν έχει ευκαιρίες, ότι το μόνο που μπορεί να κάνει για να βελτιώσει τον κόσμο είναι να διαμαρτύρεται, να διαδηλώνει. Και όλοι αυτοί οι επιτήδειοι δεν θέλουν οι νέοι να ξέρουν ότι ο κόσμος βελτιώνεται με τη δουλειά, με τη δημιουργία, με το χτίσιμο.
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου
Καλοδεχούμενα όλα τα σχόλια, επώνυμα και ανώνυμα. Πάντα όμως με σεβασμό στους άλλους αναγνώστες και στους νόμους. Ευχαριστούμε!